قول بده که خواهی آمد

اما هرگز نیا...!

اگر بیایی

همه چیز خراب می شود

دیگر نمیتوانم این گونه با اشتیاق

به دریا و جاده خیره شوم

من خو کرده ام

به این انتظار...

به این پرسه زدن ها

در اسکله و ایستگاه!

اگر بیایی

من چشم به راه چه کسی بمانم؟!

  . . .

اما من و تو

دور از هم می پوسیم!

غمم از وحشت پوسدن نیست

غمم از زیستن بی تو

در این لحظه پر دلهره است...

نوشته شده در یکشنبه 91/7/23ساعت 7:31 عصر توسط *نرگـس* نظرات ( ) |