...غروب آرزوهـــا
نمی دانم عشــق کجاست؟ اصلا هسـت؟ نـــه...! آری...راســت می گویــی... گفتنــد : "کبوتر" ، گفتــم : "پــر" گفتنــد: " خودت " ، به اوج اندیشیـدم... در حسرت رنـگ آسـمـان، گفتــم:"پــــر" گفتنــد: مگـر " پرنــده ای؟؟" ، خنـدیـدم... گفتنــد: " تـو باختـی..." و من رنجیدم... در بازی کـودکــان فریبم دادند... احســاس بـزرگ پــر زدن را چیــدم... آن روز به خـاک آشنایـم کردنـد...از نغمـه پـرواز جدایـم کردنــد.. آن باور آسمانـی از یـادم رفـت... در پهنـه این زمیـن رهایـم کردنـد.. گفتنـد : "پرنـده" ،گریه ام را دیدند ، دیوانـه خـاک بودم و فهمیدنـد.. گفتــم که "نمـی پـرد" ، نگاهـم کردنـد ، بر بازی اشتباه من خندیدنـد ...
آری انگـار آن طـرف تر سایـه ای مبهــم از عشــق به چشــم می خـورد...
چه کسی آنرا پشت پنجره پنهان کرده؟؟؟
تـــــو!؟
مــــن!؟
در آن لحظـه که پـرده را کشیــدم که آفتــاب پوستـم را نسوزاند
عشــق را پشت پـرده پنهـــان کـردم
و مدتهاسـت به دنبـال آن می گـردم
و پرسش روزم ایـن شده:
عشــق کجـاسـت؟ اصلا هســت؟؟؟
گفتنــد : "کلاغ" ، شادمان گفتـم : "پــر"
| Design By : Pars Skin |
تصویر این روز های غم انگیزمان غروب مرگ آرزوهاست...! شاید فردا زندگی با تصویری در غربی ترین جای این شهر طلوع کند...* نوشته های وب مال من نیست؛ اشعاری هستن که خوشم می آد*
