قـدم می زنم در ایـن غـروب

در این غربـت و تنهایـی

در دنیایـی که

آدم هــایش متـرسکند

و مـن تنهـا کلاغی که می گریزم از مـترسـک هـا

و تــو گنـدم هایی به زیـره پای مـترسـک ها...

نمی گذارنـد به تو برسـم

ایـن چـوب های بـه ظاهـر آدم...

نوشته شده در پنج شنبه 91/8/11ساعت 5:40 عصر توسط *نرگـس* نظرات ( ) |