...غروب آرزوهـــا
شـــاید غـزلی بگویـــــــم ... غـزلی مــی گویـــم که در آن وسعت ثانیــه ها پیـداسـت… ولی اکنـون شــعر من خیس شدسـت از باران خاطـــرات...
شـــاید غـزلی بگویـــــــم در این کوچـه های تنگ دنیـا
شـــاید از درد دلـی بگویـــــم با خـدای این دو دنیـا …
شـــاید روزگاری من هــم سکــوت خـدا را بشــنوم
شـــاید امشـب، شـاید امـروز و شــایدم فــردا نمــی دانم…!
امــا غـزلی مــی گویـــــم...
غـزلی مــی گویـــم که در آن ارزش انسـان ها به وفــاست...
که در آن هـیچ کـس تنهـا نیست همــه چیز زیبــاست…
در شـعرم بـاران را به تصــویر مــی کشـم …باد را به مهمانـی مــی خوانم…
و خدا را پادشـاه قصـرم مــی سازم...
خاطـــــــره ها را در گوشـه ای از تصویـر مــی کشم…
شاید آبی باشند، نمــی دانم…
| Design By : Pars Skin |
تصویر این روز های غم انگیزمان غروب مرگ آرزوهاست...! شاید فردا زندگی با تصویری در غربی ترین جای این شهر طلوع کند...* نوشته های وب مال من نیست؛ اشعاری هستن که خوشم می آد*
